7 - 14 BEYAZ BASTON GÖRME ENGELLİLER HAFTASI
♥♥♥
Bir önceki yazımda görme engelli bir ressam olan John Bramblitt'ten bahsettim. Asıl engel, engelli nedir, ne demektir, gerçek engelli kimdir, onlar mı, yoksa her şeyi görebildiği, duyabildiği hâlde asıl gerçekleri, güzellikleri göremeyen, duyamayanlar mı? Tartışmaya açık bir konu olduğu aşikâr...
Benim görüşüm, asıl engelin kendimize yaptığımız haksızlıklar olduğunu düşünüyorum; yapamama korkusu, cesaretsizlik, kıskanç ve başarısız insanların etkisinde kalmak ve herkesi, her şeyi engel olarak görmek...
Asıl engellilik budur. Özgürlük ise korkmadan, yılmadan, başkalarının etkisinde kalmadan, sonuna kadar mücadele vererek yaşamaktır...
Başarmanın büyük sırlarından birisi çok erken yaşta adım atmaktır. Unutmayın, "erken kalkan erken yol alır."
İstemek, korkmamak, cesaret göstermek, başkalarının değil de kendi aklına ve fikrine güvenmek...
♥♥♥
Ve gelelim görme engelli kardeşlerimizle ilgili haftaya; Rabbim, hepimize sağlık, şifa, huzur versin. İnsanız, hepimiz birer engelli adayıyız, bugün bu yazıyı hazırlayan ben, Allah korusun yarın gözlerimi kaybedebilirim. İmtihan dünyasındayız. Her şey mümkün...
Peki, etrafınızda görme engelli kimseler var mı? Onlarla ilişkiniz nasıl; nasıl yaşıyorlar, neler yapıyorlar?
♥♥♥
Peki, biz neler yapabiliriz?
Benim bugüne kadar çevremde hiç görme engelli bir arkadaşım, akrabam ya da kardeşim olmadı. Olsaydı şayet, hazırladığım kısa videodaki gibi onunla ilgilenmeye çalışırdım; ona kitap okur, (hele ki kendi kitaplarımdan), onunla film seyreder, sahneleri anlatırdım. Onunla sohbet ederdim, onu gezdirir, ona renkleri gösterir, elleriyle o renklere dokunmasını sağlardım. Onun gönül gözünü açmak için elimden ne geliyorsa yapardım...
♥♥♥
Kaldırımlardaki sarı bantlara değinmeden edemeyeceğim. Dün gece instagramda da paylaştım; lütfen ama lütfen bilinçlenelim, duyarlı olalım; o kaldırımlara döşenen sarı bantların büyük bir anlamı var; gözleri görmeyen kardeşlerimizin daha kolay yol alabilmeleri için yapılıyor. Ama bazı yerlerde görüyoruz; ya ortasından direk geçmiş, ya çöp konteyneri konulmuş ya da bir takım gereksiz eşyalarla işgal edilmiş. Ki dahası var...
Bilinçlenmek nasıl mümkün olabilir?
Bir insanı anlayabilmek için hayata onun gözleriyle bakmak gerekir, öyle değil mi?
Peki ya âmâ bir insanı nasıl anlayabiliriz?
Hiç, gözlerimi kapatıp yolda yürümeye çalıştık mı, bütün bir günü gözleri kapalı bir mekânda geçirdik mi?
İnanın, o kadar zor ki hele ki yürümeye çalışmak, insanın başı dönüyor, bir yerden sonra yolunu şaşırıyor, istesen de düz ilerleyemiyorsun... :(
"Önce insan olmak, sonra insanı anlamak..."
İşte benim hayat felsefem!
♥♥♥
Yasemin F. Kılıçaslan
